„Epoka nasza jest epoką antologii” – teza Władysława Tatarkiewicza, wyartykułowana jeszcze na przełomie lat 70. I 80. Ubiegłego wieku, nie straciła na aktualności. Antologia wydaje się jedną z form bloku silva o kapitalnym znaczeniu dla współczesnej kultury – w istocie skazanej na jakiś rodzaj selekcjonowania zalewającego półki księgarskie piśmiennictwa.
W tomie, który oddajemy do rąk Czytelnika, przyglądamy się przeważnie współczesnym antologiom literackim (XX i XXI wieku), nie rezygnując jednak z kontekstu historycznego, zezwalającego uchwycić i zrozumieć zachodzące zmiany.
Artykuły skatalogowane w książce prezentują omawianą formę od strony teoretyczno- i historycznoliterackiej oraz prawnej; uwzględniają nad wyraz wyraźne usytuowanie środowiskowe – społeczne i geograficzne antologii, jej powiązanie z określoną wspólnotą symboliczną w kraju i na emigracji; eksponują także dwa czynniki kluczowe dla kształtu wyboru – temat i osobę antologisty.
Poetyka form antologijnych rozpatrywana jest także w kontekście szerszym: jako zjawisko bezpośrednio związane z kulturą cytatu, jako jedna z ciekawszych i dotąd nieprzebadanych odsłon intertekstualności.