Celem książki jest ocena dorobku i osiągnięć Grupy Wyszehradzkiej po dwudziestu pięciu latach jej istnienia. Praca obejmuje zatem okres od 1991 roku, kiedy powstał początkowo Trójkąt Wyszehradzki, a następnie w wykorzystanie weszła nazwa Grupa Wyszehradzka jako ugrupowanie czterech państw Europy Środkowej: Czech, Polski, Słowacji i Węgier, aż do 2016 roku, kiedy przypadała dwudziesta piąta rocznica Grupy Wyszehradzkiej.
Stało się to znaczną przesłanką do podsumowania współpracy, jej znaczenia i roli, pokazania sukcesów i porażek i przedstawienia współpracy wyszehradzkiej w ujęciu wielowymiarowym, w czym autorka upatruje atutu pracy – nie skupia się bowiem wyłącznie na sferze politycznej współpracy, lecz opisuje także współpracę sektorową w zróżnicowanych dziedzinach i rozmiar obywatelski, społeczny, wykonywany w dużej mierze poprzez Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki.
W pracy znalazły rozwinięcie zagadnienia dotyczące genezy i mechanizmów funkcjonowania Grupy Wyszehradzkiej, przedmiotu jej działania i najważniejszych tematów podejmowanej współpracy, czynników, które wpływały i wpływają na przebieg i charakter współpracy, celów, jakie przyświecały państwom wyszehradzkim w okresie przedakcesyjnym, a także po ich wejściu do Unii Europejskiej i NATO, a także perspektyw rozwoju Grupy Wyszehradzkiej w zmieniającej się dynamicznie Europie.Praca jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców, w tym do studentów kierunku politologia, stosunki międzynarodowe, bezpieczeństwo międzynarodowe i narodowe oraz politologów, specjalistów od stosunków międzynarodowych.