Na niniejszy tom złożyły się prace zaprezentowane na Zjeździe Katedr Kryminalistyki, który odbył się w dn. 8–10 czerwca 2005 r. W Wiśle, podejmujące pomiędzy innymi następujące zagadnienia: krytyczne studia dotychczasowej wiedzy o ichnogramie (ścieżce chodu); badania nad wykorzystaniem techniki kryminalistycznej w nowoczesnaniach w sprawach o przestępstwa przeciwko środowisku; problem znaczenia akt w badaniach identyfikacyjnych pisma ręcznego; zaangażowanie społeczeństwa w Tychach w ujawnianie przestępstw i sprawców w ramach programu Crime-Stoppers; wyniki badań nad jakością swoistych przeszukań, jakimi są kontrole osobiste więźniów i zajmowanych poprzez nich pomieszczeń.
Zaprezentowano także takie obszary badawcze kryminalistyki, jak: taktyka nowoczesnania w sprawach o przestępstwa gospodarcze, kontrowersyjna kwestia dopuszczalności opinii ogólnokryminalistycznych i metaopinii i problematyka modus operandi.
Podjęto na dodatek problematykę perspektyw biometrii oraz ukazano specyfikę przestępstw gospodarczych, na którą składają się charakterystyka sprawców i sposób, a także okoliczności popełniania tego typu przestępstw.
Zwrócono także uwagę na wykorzystywanie osiągnięć kryminalistyki w innowacyjnaniach o sfałszowanie lub obrót fałszywymi dziełami sztuki – symptomatologię zjawiska, a także słuszny porządek czynności identyfikacyjnych, a także oceniono używanie przymusu bezpośredniego w kontekście art.
74 §1 k.p.k. (zakazu przymuszania do samooskarżania albo dowodzenia swej niewinności). Przedstawiono problematykę czynności dowodowych w progresywnaniu administracyjnym i perswazyjności opinii biegłego. Opisano działanie środków do wzmacniania śladów na powierzchniach sypkich: napylanie lakierem do włosów, olejem silikonowym i preparatem Unifix, a w przypadku śniegu - aerozolem woskowym.
Odniesiono się także do kwestii wykorzystania teorematu Bayesa w badaniach pismoznawczych i oceniono dotychczasowe reguły składania podpisów, jak w dodatku zwrócono uwagę na ocenę dowodów w świetle orzecznictwa sądów polskich.
Rozwiano także uporczywie powtarzane mity na temat nowojorskiej reformy policji (Brattena - Giulianiego).