"A rzeka wciąż płynie", to trzecia publikacja Andrzeja Ostromęckiego. Dwa poprzednie tomiki wierszy "Wędrówki po Polu Mokotowskim" i "Węzełek na Drogę", nawiązywały do tego co stanowiło kwintesencję życia autora - do stałego przemieszczania się. Autor pisał za każdym razem, odczuwając silna potrzebę utrwalenia wrażeń, myśli, emocji i faktów, czy ich subiektywnego oglądu. Zwykle były to formy prozatorskie - raczej znikome jak felietony literackie, reportaże, recenzje, jak ogromna podmiana epistologiczna. Następnie powstały wiersze. Tomik "A rzeka wciąż płynie". Składa się on z dwu części "Wylatywanie nad poziomy" - wiersze, a także "Sprawy zimowe" - proza. Część tych utworów powstała w Czersku na Mazowszu, część w Tatrach, inne w Warszawie a inne w autobusach - zgodnie z losem waganta.
Przygotowując ten zbiór autor budujeł go próbując iść za Parmenidesem, który powiedział: MYŚL I ISTNIENIE TO JEDNO. Starał się uchwycić obraz zdarzeń - istnienia. A jednocześnie łowić myśli, które przynosiły mu zdarzenia. Takie samo przeciwstawienie dwoistości rzeczy jak w myśli filozoficznej Parmenidesa, który wędrując wraz z poetą/bohaterem swego dzieła podaje dwoisty obraz rzeczywistości także wyrafinowanej i prostej.
Słowo od autora: Zapraszam do tej książki - przeczytajcie, na ile udało mi się pozostać na drodze Paremenidesa, na ile życie zagnało mnie w polskie zaułki, na polskie drogi.