„Zagubiona ponadczasowość” jest książką o upadku człowieczeństwa wywołanym złem otaczającego nas świata. Upadku początkującym się w miejscu, gdzie człowiek zostaje pozbawiony największego daru – miłości. Maksymilian Bron prezentuje w swojej powieści powolną degenerację człowieka prowadzącą do szaleństwa i w końcu do tragedii. Zresztą, tragedią naznaczone jest niemal całe życie Alberta, głównego bohatera kopowieści. W tle przewijają się czasy dwudziestolecia międzywojennego, okupacji, „demokracji ludowej” oraz III Rzeczypospolitej. Jedynym stałym zjawiskiem jest zło i degrengolada. Autor wskazuje także źródło tego zła. W przypadku Alberta stało się nim brutalne odebranie bohaterowi powieści dwóch największych miłości życia…