Książka Tadeusza Wolszy stanowi próbę ustalenia oraz opisania wojennych i powojennych losów ponad pięćdziesięciu Polaków, którzy w 1943 roku z inspiracji i za zgodą Niemców, a także z własnej inicjatywy, wyjechali do Smoleńska i Katynia, żeby przekonać się o skali sowieckiej zbrodni oraz jej wykonawcach.
Znajdują się tu w dodatku niecodzienne historie kilkudziesięciu Polaków, którzy w latach wojny, już po wykonaniu misji w Katyniu, byli ponownie narażeni na represje niemieckie, zaś po wojnie zostali wpisani na listę osób istotnie niebezpiecznych dla polskich i sowieckich komunistów.
