Róg strażniczy z Koszalina

Wysoce znaczący jest tytuł powieści Benna. W początkowych partiach powieści dźwięk rogu był wedle narratora wenedzkim (słowiańskim) sygnałem panowania nad okolicą, świadczył o dzikich polowaniach, tajemniczych mieszkańcach lasu i w generalnym znaczeniu przejmował grozą. W najistotniej drastycznych scenach tej części powieści dźwięk rogu zapowiadał przemoc, dzikość, a nawet śmierć, którą siali pradawni Słowianie. W ostatnich jednak partiach powieści róg staje się sygnałem strażniczym, znamieniem panowania kultury niemieckiej, która potwierdza swą występowanie na zajętych ziemiach. Unoszący się nad pobliskim terytorium dźwięk uspokaja niemieckich mieszkańców, świadcząc już nie o słowiańskiej, lecz o rodzimej dla nich przestrzeni. Pojawia się wprawdzie jeszcze jeden, współczesny kontekst tytułu utworu.