UWAGA - artykuł JEST realizowanY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN wyjątkowY artykuł JEST tworzonY kompletnie RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA uwielbianA JEST ZA bardzo prawidłowĄ JAKOŚĆ).
Prezentowany model jest wierną repliką oryginału.
Materiał:
wysokowęglowa stal toledańska
Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI (H31)
średnica wew 20 cm
waga: 2,5 kg
"Gladiator (łac. Gladiatores, od gladius - miecz) - niewolnik toczący walkę na arenie w starożytnym Rzymie.
Zwyczaj walk gladiatorów wywodzi się od etruskiego zwyczaju oddawania czci zmarłym przez walki zamiast ofiar ludzkich. W Imperium Rzymskim walki gladiatorów pojawiły się około 260 roku p.n.e. I stały się rozrywką, lecz nabrały też charakteru politycznego, służąc do zdobywania popularności wśród ludu.
Gladiatorzy byli nieraz jeńcami wojennymi lub niewolnikami, ale czasem rekrutowali się spomiędzy byłych żołnierzy. Byli skoszarowani w ludi i szkoleni pod okiem lanisty (nauczyciela). Najsłynniejsza szkoła gladiatorów posiadała się w Kapui, szkolił się tam m.in. Spartakus.
Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rzymskich rozrywek. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny na ich szkolenie. Z tego powodu gladiatorzy nie ginęli na arenie tak często, jak się dziś sądzi. Najlepsi z nich stawali się szczególnie znani (podobnie jak teraz sportowcy).
Przed wejściem na arenę gladiatorzy składali przysięgę, że nie będą oszczędzali się w walce. Walki często toczyły się na śmierć i życie – pokonany przeciwnik mógł prosić o łaskę podnosząc do góry palec wskazujący, na co obserwujący walkę tłum odpowiadał wyciągnięciem w górę kciuka (co oznaczało darowanie życia), albo skierowaniem go w dół (śmierć). Jest to jednak kwestia sporna (zobacz: pollice verso)
Kategorie gladiatorów
Charakter walk, a także stosowane uzbrojenia było urozmaicone. Rzymianie wyróżniali następujące kategorie gladiatorów:
Andabata – ubrany w kolczugę, walczył pieszo lub konno w hełmie z zasłoną bez otworów na oczy.
Bestiarius - był zaopatrzony tylko w sztylet lub włócznię i walczył z dzikimi zwierzętami (w walkach zwanych venatio) często ponosząc śmierć.
Dimachaerus – walczył bez hełmu używał dwóch sztyletów.
Eques – walczył konno mieczem i włócznią, miał kolistą tarczę.
Essedarius - walczył z wozu zaprzężonego w dwa konie (essedum) powożonego poprzez woźnicę.
Gal - był bardzo zbliżony w typie uzbrojenia do mirmillo.
Laquearius - używał sznura z pętlą, podobnego do lassa.
Mirmillo (murmillo) – osłaniał głowę hełmem przypominającym głowę ryby mormylos; na dodatek był wyposażony w osłonę ramienia, miecz, a także podłużną tarczę.
Provocator – przede wszystkim wystawiany był przeciw samnitom; jego rynsztunek i uzbrojenie różniły się w zależności od rodzaju walki.
Retiarius (sieciarz) - walczył trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem i siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę;
W okresie późnego cesarstwa państwo utrzymywało własnych gladiatorów – byli oni wykorzystywani przez niektórych cesarzy obok wojsk regularnych w okresach wojen domowych"1.
1-Gladiator [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2011-01-08 06:24Z [dostęp: 2011-01-28 17:24Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gladiator&oldid=24885824