Niebawem upłynie 25 lat od publikacji tej oto rozprawy w Wydawnictwie TYNIEC, które wyszło z zaszczytną propozycją jej reedycji. Tamta inicjatywa wydawnicza, w której zbiegły się zamiary autora z planami Wydawnictwa, stała u początków długoletniej i owocnej współpracy obydwu stron. Ówczesny dyrektor Tyńca, śp. O. Włodzimierz Zatorski, był wielkim entuzjastą wydawania pism Ewagriusza z Pontu i książek na temat jego myśli. W wyniku tej współpracy ukazały się dwa tomy Pism surowych Ewagriusza i kilka książek o. Gabriela Bunge z zakresu duchowości tego pisarza z IV wieku. Potem Ewagriusz zaczął żyć w Polsce własnym życiem, stając się przedmiotem studium innych patrologów i - dość dziś już bogatej publicystyki religijnej.
Od tamtego czasu literatura przedmiotu szczególnie się poszerzyła, co łatwo można stwierdzić m.in. Dzięki jej internetowej kolekcji przez Joela Kalvesmaki. Rejestr pism Ewagriusza uznawanych za autentyczne pozostał jednak do dziś niezmienny. Podobnie, jak sądzę, moje ówczesne opracowanie, w którym pytam o ewentualne związki surowego ideału życia surowego, anachorezy, z filozofią i spekulacjami tego mnicha, w istocie nie wymaga zmian. Z całą pewnością jest w tamtej rozprawie trochę szkolnych wywodów, rozwlekłego stylu i innych niedoskonałości. Stojąc przed perspektywą ponownego wydania, zdecydowałem się jednak pozostawić całość w nienaruszonej postaci. Jednym z walorów takiego wyboru jest zachowanie ducha entuzjazmu, który przede wszystkim towarzyszy pierwszym odkryciom i jakoś udziela się czytelnikowi.
Poprzestaję również na poczynionych na tamten użytek własnych przekładach testów, lecz później ukazał się przekład wszystkich surowych pism Ewagriusza. Ze względu na opublikowaną w międzyczasie krytyczną edycję pisma O różnorodnych złych myślach dokonuję uzupełnienia w numeracji rozdziałów. Użyte nawiasy obejmują nową numerację, wziętą z edycji pisma w Sources Chretiennes, która stała się podstawą rewizji przekładu tego pisma na język polski w drugim wydaniu tomu pierwszego Pism bezkompromisowych Ewagriusza / Leon Nieścior OMI
(Rh)
Pozycja warta polecenia.
Od tamtego czasu literatura przedmiotu szczególnie się poszerzyła, co łatwo można stwierdzić m.in. Dzięki jej internetowej kolekcji przez Joela Kalvesmaki. Rejestr pism Ewagriusza uznawanych za autentyczne pozostał jednak do dziś niezmienny. Podobnie, jak sądzę, moje ówczesne opracowanie, w którym pytam o ewentualne związki surowego ideału życia surowego, anachorezy, z filozofią i spekulacjami tego mnicha, w istocie nie wymaga zmian. Z całą pewnością jest w tamtej rozprawie trochę szkolnych wywodów, rozwlekłego stylu i innych niedoskonałości. Stojąc przed perspektywą ponownego wydania, zdecydowałem się jednak pozostawić całość w nienaruszonej postaci. Jednym z walorów takiego wyboru jest zachowanie ducha entuzjazmu, który przede wszystkim towarzyszy pierwszym odkryciom i jakoś udziela się czytelnikowi.
Poprzestaję również na poczynionych na tamten użytek własnych przekładach testów, lecz później ukazał się przekład wszystkich surowych pism Ewagriusza. Ze względu na opublikowaną w międzyczasie krytyczną edycję pisma O różnorodnych złych myślach dokonuję uzupełnienia w numeracji rozdziałów. Użyte nawiasy obejmują nową numerację, wziętą z edycji pisma w Sources Chretiennes, która stała się podstawą rewizji przekładu tego pisma na język polski w drugim wydaniu tomu pierwszego Pism bezkompromisowych Ewagriusza / Leon Nieścior OMI
(Rh)
Pozycja warta polecenia.
