Misa tybetańska księżycowa (terapeutyczna, kuta podczas pełni) - ton f4 / b(h)5, czakra serca / korony

Specyfikacja Waga - 754 g. Ton podstawowy: F4 ~ 342 Hz. Ton dodatkowy: B(H)5 ~ 970 Hz. Średnica ~ 20 cm Czakra przypisana do danego tonu: IV (serce) / I (korona). Skład stopu: - 72 % miedzi - 26 % cyny - 2 % innych metali Pochodzenie: Nepal Opis Misa księżycowa jest instrumentem wyjątkowym, jednocześnie pod kątem jej powstania jak i materiałów, z których jest wytwarzana. Proces jej powstania nie polegał na zwykłym wykuciu, lecz na skomplikowanym rytuale, podczas którego następuje mistyczna więź między księżycem, wykuwającym i misą. Natomiast materiały jakich użyto do produkcji pochodzą wprost z rafinerii, co sprawia, że czystość stopu jest nieporównana wśród innych mis himalajskich. Skład stopu wynosi: - 72 % miedzi - 26 % cyny - 2 % innych metali. Dla porównania misy himalajskie w większości składają się ze stopu o składzie: - 68% miedzi - 22 % cyny - 10% innych metali Przygotowanie się mistrzów rzemiosła do wykuwania mis księżycowych wymaga specjalnego rytuału, który polega na oczyszczaniu ciała i umysłu i niezwykle starannego przygotowania zarówno swego wyglądu (odpowiednia długość paznokci i włosów i trafny ubiór) jak i oczywiście narzędzi (są nasłoneczniane przez cały dzień poprzedzający noc kucia). Wykuwanie odbywa się w plenerze, w trakcie pełni, kiedy nocne niebo jest wolne od chmur, a blask i moc Księżyca są najsilniejsze. Mistrzowie rozpoczynają wykuwanie pomiędzy godziną 21-23, a kończą wraz z pierwszym podmuchem wiatru, który następuje pomiędzy godziną 2-3 w nocy. Rytuał powoduje powstanie mistycznej więzi, która pozwala mistrzom rzemiosła zawrzeć w wykuwanych misach czystą energię Księżyca. Między innymi dzięki temu dźwięk mis księżycowych jest uznawany za jeden z najczystszych i najbardziej harmonijnych wśród mis himalajskich, może ustępować on jedynie brzmieniu najkorzystniejszych mis antycznych, które są stanowczo skomplikowane do zdobycia. Dodatkowo misa posiada na swej powierzchni wygrawerowane: - tradycyjny znak długowieczności - mantrę Om Mani Padme Hum (zapisaną w języku tybetańskim) Mantra tybetańska, której przepisuje się sporo najróżniejszych znaczeń, m.in. Inwokację „W lotosie tkwi cenny klejnot Buddy". Poszczególnym sylabom odpowiadają odcienie, ukryte stany ludzkiej podświadomości, siły nadnaturalne i inne wartości. Mantrę tę można recytować bez uświadomienia sobie sensu poszczególnych słów. W Tybecie i w Indiach opracowano dużo technik medytacyjnych, w których adept „pracuje wyłącznie z sylabą OM.