cenionY PISTOLET WALTHER P 38
WYOBRAŹ SOBIE JAK TA spektakularna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
wartość nie posiada skrzyneczki. Cena za skrzynkę wynosi 35 zł. By ją zamówić wystarczy wysłać do nas maila w tej sprawie po dokonaniu zakupu.
(1081)
Materiał:
stop cynku i aluminium i TWORZYWO
Producent: Denix Hiszpania
długość 24 cm
waga: 0,8 kg
To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).
Nasze repliki broni palnej stworzone są ze specjalnych stopów, co zapobiega przypasowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest nad wyraz rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią jedynie artykuły ozdobne.
Poniżej kilka ciekawych informacji dotyczących pierwowzoru:
"Walther P 38 stworzony w 1944 roku w zakładach Spreewerke
dane podstawowe
Państwo Niemcy
firma Walther
wariant pistolet samopowtarzalny
Historia
Prototypy 1929 - 1938
Produkcja seryjna 1938 - 2004
informacje technologiczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 8 nab.
wymiary
Długość 215 mm
270 mm (P 38SD)
Długość lufy 125 mm
130 mm (P 38SD)
Masa
broni 0,85/1,08 kg (P.38)
0,78/0,98 kg(P1)
Inne
Zasięg efektywny 50 m
Jeszcze przed odrzuceniem w 1935 roku przez Niemcy ograniczeń traktatu wersalskiego (zakazującego m.in. Prac nad pistoletami kalibru 9 x 19 mm Parabellum) prowadzono prace nad nowym pistoletem, który miał zastąpić drogi i niełatwy w produkcji pistolet P08 Parabellum. Prace prowadzono w ścisłej tajemnicy w firmach Mauser i Walther.
Pierwszą propozycją Walthera był Walther PP w wersji kalibru 9 x 17 mm Short,pozostał odrzucony, ponieważ Reichswehra żądała broni kalibru 9 x 19 mm. Następną propozycją był Militärpistole (MP, później określany jako MP I), będący zwiększonym Waltherem PP. W latach 1930-32 wykonano cztery prototypy tego pistoletu. Podobnie jak w PP wykorzystano zamek swobodny, czego konsekwencją była szeroka masa pistoletu.
W 1932 roku powstał prototyp MP II z zamkiem półswobodnym. Pozostał on oceniony jako lepsza aniżeli MP I, ale armia uznała iż nowy pistolet musi mieć zamek ryglowany. Zastrzeżenia budził także mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Nowe oczekiwania wojska żądały pistoletu z kurkiem lub bijnikiem wewnętrznym.
W 1934 roku powstał prototyp MP III. Była to budowa zbudowana od podstaw. Na żądanie wojska wyekwipowana w lufę zewnętrzną, zamek ryglowany ryglem wahliwym i kurek wewnętrzny. Ponieważ testy wykazały, iż zamek obejmujący lufę jedynie przy pomocy dwóch niepołączonych ramion ma niską solidność. Dlatego w następnym prototypie oznaczonym jako MP IV oba ramiona połączono mostkiem. Wyniki prototypu MP IV były na tyle dobre, że Fritz Walther zdecydował o wyprodukowaniu krótkiej linii informacyjnej tego pistoletu. Produkowane egzemplarze oznaczono jako AP (Armeepistole). Poszczególne egzemplarze pistoletów AP różnią się długością lufy i konstrukcją zamka.
Kilka egzemplarzy AP zostało podanych do testów armii. Testy wypadły pomyślnie, lecz testujący pistolet postulowali przywrócenie kurka zewnętrznego. W rezultacie powstał prototyp MP V z kurkiem zewnętrznym i nowym zamkiem o pogrubionych ściankach. Pomimo że wprowadzenie kurka zewnętrznego było żądaniem armii, znowu pojawiły się głosy, iż taka budowa jest mniej bezpieczna, i że udoskonalony będzie jednak kurek zakryty.
Fritz Walther postanowił, że nie będzie czekał, aż armia niemiecka zdecyduje jaki kurek jest lepszy i postanowił w 1938 roku rozpocząć produkcję seryjną pistoletu pod oznaczeniem HP (Heerepistole). Seryjne egzemplarze różniły się od MP V wprowadzeniem automatycznej blokady iglicy, zabezpieczającej broń przed wystrzałem w przypadku uderzenia w zwolniony kurek.
Pierwszym kupcem była armia szwedzka, która wprowadziła do uzbrojenia Walthera HP jako Pistol m/39. Szwedzi zamówili 11 000 pistoletów, lecz otrzymali tylko 1500 pistoletów. Dalsze dostawy zostały wstrzymane po przyjęciu HP do uzbrojenia Wehrmachtu jako P.38. Pomimo wprowadzenia pistoletu do uzbrojenia, do kwietnia 1940 roku zakupione pistolety były magazynowane i nie dostarczano ich jednostkom wojskowym.
W następnych latach produkcja rozwijała się. Poza zakładami Walthera w Zella-Mehlis P.38 był produkowany także w zakładach Mausera w Oberndorfie (od 1942 roku), a od 1943 roku także w Spreewerke AG w Berlinie. W sumie do końca II wojny światowej ogółem wykonano 1,32 mln sztuk.
równocześnie z produkcją pistoletów dla Wehrmachtu zakłady Walthera produkowały HP na rynek cywilny. W latach stworzonokrótkie serie HP w kalibrach: 7,65 x 21 mm Parabellum,.38 ACP (9 x 23 mm) i.45 ACP (11,43 x 23 mm ). Powstała także krótka kolekcja pistoletów P.38 ze szkieletem aluminiowym. W 1944 roku tworzono także linię pistoletów HP wyposażonych w skróconą lufę (w literaturze określaną jako "Gestapo-Modell"). Powstała także wersja uproszczona, w której zamek produkowany z blachy obejmuje całą lufę, ale nie była ona tworzona.
Po zajęciu zakładów Mausera w Oberndorfie przez Francuzów produkcję P.38 kontynuowano, tym razem dla armii i policji francuskiej. Do maja 1946, kiedy produkcję wstrzymano, stworzono dla Francuzów 65 755 pistoletów.
Zakłady Spreewerke zostały zajęte poprzez Rosjan. One także kontynuowały produkcję Waltherów po wojnie (dla enerdowskiej milicji).
Zakłady Walthera w Zella-Mehlis pozostały zajęte poprzez Amerykanów. Ponieważ Turyngia znalazła się w radzieckiej strefie okupacyjnej, Amerykanie wkrótce się wycofali. Rosjanie wyposażenie zakładów wywieźli do ZSRR, a budynki wysadzili.
Fritz Walther zdołał przedostać się do zachodniej części Niemiec. W Ulm w Badenii-Wirtembergii otworzył zakład zajmujący się produkcją mechanicznych kalkulatorów. Z czasem jego nowa producent zaczęła się zajmować remontami broni strzeleckiej. W 1958 roku wznowiono produkcję HP pod oznaczeniem P 38. Po wyprodukowaniu 200 egzemplarzy zaczęto produkcję pistoletów z aluminiowym szkieletem. Właśnie ta wersja stała się w 1963 roku przepisowym pistoletem Bundeswehry jako P 1. Pistolety ze szkieletem aluminiowym produkowane na rynek cywilny zachowały oznaczenie P 38.
W 1968 roku powstała wersja ze zmienionym zamkiem, początkowo oznaczana jako P 38/II (później z odrębnego oznaczenia zrezygnowano). W następnych latach w broni wprowadzano kolejne nieduże zmiany konstrukcyjne. Rozpoczęto także produkcję seryjną wersji kalibru 7,65 x 21 mm Parabellum asygnowanej na włoski rynek cywilny.
W 1974 roku rozpoczęto produkcję pistoletu P 38K. Pomimo podobnego wyglądu i oznaczenia, była to nowa konstrukcja z P 38 posiadająca niewiele wspólnego.
Już w czasie drugiej wojny światowej użytkowane były Walthery P.38, wyposażone w dołączany tłumik dźwięku (nie zachował się żaden egzemplarz tej broni). Po wojnie pojawiła się wersja z integralnym tłumikiem dźwięku, stworzona dla Arabii Saudyjskiej przez brytyjską producenta Cogswell & Harrison (ta sama producent produkowała tłumiki wytłumionych wersji STENa). Wzorując się na tej wersji, w zakładach Walthera Siegfried Hübner i Karl-Heinz Walther opracowali na początku lat sześćdziesiątych wytłumioną wersję P 38SD.
W 1963 roku rozpoczęto licencyjną produkcję we francuskich zakładach Manurhin (pod oznaczeniem P1). Pistolety produkowano na zapotrzebowania rynków, na których nie mogły być sprzedawane pistolety niemieckie (np. Dla policji Berlina Zachodniego).
Produkcję Walthera P 38 zakończono pod koniec 2004 roku.
Opis konstrukcji
Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany za pomocą niesymetrycznego pionowego wahliwego rygla umieszczonego pod lufą. Zasilany jest z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 nabojów. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem obrotowym odkrytym. Mechanizm spustowy z samonapinaniem. Pistolet posiada wskaźnik występowaniu nabojów w komorze nabojowej i nastawny bezpiecznik skrzydełkowy, zabezpieczający przed przypadkowym strzałem i wewnętrzny bezpiecznik samoczynny, zapobiegający oddanie strzału przy niecałkowitym zaryglowaniu przewodu lufy. Celownik stały na 50 m"1.
1. Pistolet Walther P 38 [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-25 19:11Z [dostęp: 2008-10-28 08:25Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pistolet_Walther_P_38&oldid=14218147
