WYOBRAŹ SOBIE JAK TA piękna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
(K 1053-L)
Materiał:
stop cynku i aluminium, a także tworzywo
Producent: Hiszpania
długość 33 cm
waga: 0,8 kg
To nie jest blaszana zabawka jedynie realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).
Nasze repliki broni palnej tworzone są ze specjalnych stopów, co zapobiega przystosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie cykl pozbawiania cech użytkowych jest wyjątkowo rygorystycznie regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią jedynie artykuły dekoratywne.
Poniżej kilka ciekawych informacji:
"Broń czarnoprochowa - rodzaj broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest wynikiem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są najróżniejszego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.
Bronią czarnoprochową są wszelkiego rodzaju działa i broń ręczna tworzone do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, przede wszystkim istotnie wydajniejsze i nie wytwarzające dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była przede wszystkim ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, różnorodnymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją także liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej używano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach albo łuskach.
W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej stosowano różnorodne rodzaju mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (stosowany w broni na amunicję scaloną, w głównej mierze w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności technologiczne wykonania gwintu oraz z reguły kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć poprzez całą lufą, uważając aby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, dedykowane wyjątkowo do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę z reguły gwintowano, w ten sposób znacznie rozszerzając jej celność. W broni ręcznej asygnowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach oraz w kartaczach, gwintu nigdy nie stosowano. Broń czarnoprochowa może być dedykowana do strzelania zarówno kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.
"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy wysyłkał się do komory powodujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony pozostał ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej użytkowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu użytkowanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym szerokie uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy używany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.
Zamek skałkowy rodzaju francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią wytwarzając najpopularniejszy rodzaj zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były wyposażone w ten typ zamka"2.
1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739
2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557
