WYOBRAŹ SOBIE JAK TA atrakcyjna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
(K 47-1113 L)
Materiał:
stop cynku i aluminium i imitacja kości słoniowej
Producent: Hiszpania
długość 36 cm
waga: 0,9 kg
To nie jest blaszana zabawka jedynie realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i rozmiary wzorowane na oryginale).
Nasze repliki broni palnej tworzone są ze specjalnych stopów, co zapobiega dostosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie cykl pozbawiania cech użytkowych jest szczególnie rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni albo jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią jedynie artykuły dekoratywne.
Poniżej kilka ciekawych informacji:
"Broń czarnoprochowa - rodzaj broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest efektem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są rozmaitego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.
Bronią czarnoprochową są wszystkiego typu działa i broń ręczna wytworzone do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, w głównej mierze istotnie produktywniejsze i nie kreujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była z zasady ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, przeróżnymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją też liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej stosowano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach albo łuskach.
W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej wykorzystywano różnorodne typu mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (wykorzystywany w broni na amunicję scaloną, typowo w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności technologiczne wykonania gwintu oraz przede wszystkim kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć przez całą lufą, uważając aby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, przeznaczone istotnie do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę głównie gwintowano, w ten sposób istotnie powiększając jej celność. W broni ręcznej dedykowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach i w kartaczach, gwintu nigdy nie wykorzystywano. Broń czarnoprochowa może być dedykowana do strzelania jednocześnie kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.
"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki przez otwór zapałowy z boku lufy przesyłkał się do komory powodujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej użytkowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu używanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym duże uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy wykorzystywany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.
Zamek skałkowy typu francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią tworząc najpopularniejszy wariant zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były zaopatrzone w ten rodzaj zamka"2.
1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739
2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557
