NIEMIECKI TRZYLUFOWY PISTOLET SKAŁKOWY Z GŁOWĄ ORŁA 1775 R
WYOBRAŹ SOBIE JAK TA efektowna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
(K1119-L)
Materiał:
stop cynku i aluminium i imitacja kości słoniowej
Producent: Hiszpania
długość kompletna: 31 cm
waga: 1,3 kg
To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).
Pistolet posiada 3 lufy obrotowe.
Nasze repliki broni palnej produkowane są ze specjalnych stopów, co zapobiega dostosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest niezwykle rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią jedynie artykuły ozdobne.
Poniżej kilka interesujących informacji:
"Broń czarnoprochowa - typ broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest wynikiem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są przeróżnego rodzaju prochy bezdymne, tzw. Nitro.
Bronią czarnoprochową są wszelkiego rodzaju działa i broń ręczna tworzone do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, z reguły pokaźnie sprawniejsze i nie generujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była głównie ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, rozmaitymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją także liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej stosowano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach albo łuskach.
W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej używano zróżnicowane rodzaju mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (używany w broni na amunicję scaloną, przeważnie w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu i z reguły kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć poprzez całą lufą, uważając żeby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, asygnowane bardzo do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę z zasady gwintowano, w ten sposób widocznie powiększając jej celność. W broni ręcznej dedykowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach oraz w kartaczach, gwintu nigdy nie wykorzystywano. Broń czarnoprochowa może być dedykowana do strzelania jednocześnie kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.
"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki przez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory powodujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony pozostał ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej używane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu stosowanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym szerokie uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy używany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.
Zamek skałkowy rodzaju francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią wytwarzając najpopularniejszy rodzaj zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były wyekwipowane w ten wariant zamka"2.
1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739
2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557
