WYOBRAŹ SOBIE JAK TA piękna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
(AG308.01)
Materiał:
stop cynku i aluminium, a także drewno postarzane
Producent: Włochy
długość 36 cm
waga: 0,7 kg
To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).
Nasze repliki broni palnej wykonane są ze specjalnych stopów, co zapobiega dopasowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest niezwykle rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoratywne.
Poniżej kilka ciekawych danych:
"Broń czarnoprochowa - typ broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest konsekwencją gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są różnego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.
Bronią czarnoprochową są wszelkiego typu działa i broń ręczna wyprodukowane do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, typowo widocznie sprawniejsze i nie generujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była na ogół ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, rozmaitymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją także liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej wykorzystywano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach albo łuskach.
W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej używano przeróżne typu mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (stosowany w broni na amunicję scaloną, w głównej mierze w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu i zwykle kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć poprzez całą lufą, uważając aby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, dedykowane istotnie do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę przeważnie gwintowano, w ten sposób pokaźnie zwiększając jej celność. W broni ręcznej dedykowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach oraz w kartaczach, gwintu nigdy nie użytkowano. Broń czarnoprochowa może być asygnowana do strzelania jednocześnie kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.
"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki przez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory powodujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej wykorzystywane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu używanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym obfite uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy stosowany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie poprzez broń odtylcową.
Zamek skałkowy typu francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią wytwarzając najpopularniejszy wariant zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były wyposażone w ten typ zamka"2.
1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Przystępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739
2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557
